Decemberactie

Bestel een gesigneerd exemplaar van "Het stille verdriet' bij Praktijk De Vlindertuin en betaal tijdelijk geen verzendkosten!

(Deze actie is geldig tot en met 31 december 2013)

Zes maanden later...

Vandaag is het precies een half jaar geleden dat mijn 'kindje' het levenslicht zag. Er kwam daarmee een einde aan een zeer intensieve en emotionele periode. Ruim twee jaar lang had ik er met heel mijn ziel en zaligheid aan gewerkt.
...Dat mijn boek zoveel zou losmaken had ik op dat moment nog niet kunnen bedenken.

Ik ben de afgelopen periode echt overspoeld door reacties van lezers. Men vindt er veel herkenning in, zien ineens verbanden met hun eigen klachten, zijn geraakt door het verhaal, durven na het lezen van het boek ook het roer om te gooien, delen hun eigen levensverhaal... Het is te veel om hier in het kort samen te vatten. Hartverwarmend om al die mooie woorden te mogen ontvangen.

De tweede druk was al snel een feit en vorige week kreeg ik weer een mooi cadeau. Mijn boek is voor visueel gehandicapten beschikbaar op Daisy-rom en braille. ...Ik wil zoveel mogelijk mensen bereiken met mijn verhaal, dat gaat op deze wijze wel lukken!

De rollercoaster waar ik al die tijd in zat is nog steeds niet tot stilstand gekomen. Het op papier zetten van mijn verhaal heeft een behoorlijke impact op mij gehad, waar ik nog steeds de naweeën van heb. Net een echte zwangerschap, dan moet je immers ook ontzwangeren. ;-)

De vraag die mij bijna voortdurend word gesteld: komt er een deel 2? ...Ja, ik denk dat die er ook gaat komen. Ooit. Eerst nog even bijkomen en vooral GENIETEN van al het moois dat er op me afkomt!

Tweede druk 'Het stille verdriet'!

'Zit je goed op je stoel, houd je vast,' zo begon de mail die ik vanmiddag van mijn uitgever ontving. NBD/Biblion bleek wel 337 boeken te hebben besteld voor de diverse bibliotheken in Nederland. Wow!! ...En dat betekent ook meteen dat ik door mijn voorraad boeken heen ben. Drie maanden na de lancering van 'Het stille verdriet' is druk 2 is een feit!

Ik ben wel even in 'shock' geweest na dit bericht. Dit had ik namelijk echt niet zien aankomen. Zeker met het oog op de bezuinigingen bij de bibliotheken, had ik van dit aantal alleen maar durven dromen...
De bibliotheek in mijn woonplaats zou één exemplaar opnemen in de collectie, werd mij vorig jaar tijdens een kerstborrel toegezegd. Daar was ik al heel erg blij mee. Zo zou er in ieder geval één boek staan en kon iedereen, ongeacht waar men woont in Nederland, mijn boek lenen bij de bibliotheek. Vanmorgen kwam ik er achter dat 52 bibliotheken in Noord- en Zuid-Holland een bestelling hebben geplaatst. Dat veroorzaakte al flinke zweethandjes. Het bericht van mijn uitgever was dan ook echt de zogeheten kers op de taart! En die smaakt heel goed! :-) Ik ga vanavond een feestje vieren!

"Uitverkocht"

Zo nu en dan Google ik mijn boek om te zien wat er op het 'World Wide Web' over geschreven wordt. Vanmorgen keek ik wat rond bij de diverse online boekhandels en zag opmerkingen als: "Tijdelijk niet leverbaar", "In bestelling", "Uitverkocht". .... Huh? Bij navraag blijkt mijn voorraad boeken bij het Centraal Boekhuis op te zijn. Geweldig!

'Ik zou niet te veel exemplaren daar opslaan. Mocht je na een jaar het contract met hen ontbinden en er liggen nog exemplaren, dan zijn de retourkosten voor jouw rekening,' kreeg ik in juni van mijn contactpersoon te horen. Zo eigenwijs als ik ben ;) heb ik toch best een flinke stapel daar neergelegd ...En nog geen 3 maanden later ben ik al door mijn voorraad heen. Wow!!
Bij deze wil ik graag mijn lezers bedanken. Dank voor jullie interesse in mijn verhaal!

Wat een ontzettend mooi begin van de week! ...Buiten regent het maar hier binnen schijnt al de hele dag de zon.
 

Zaterdag 7 september - Westlandse Schrijversmarkt

Morgen ben ik van 13.00 tot 17.00u één van de aanwezige schrijvers op de Westlandse Schrijversmarkt in de bibliotheek van Naaldwijk.

Om 10.30u opent schrijver, columnist en dichter Nico Dijkshoorn Podium Westland, waarna er op diverse locaties in Naaldwijk van alles te beleven zal zijn.
In de bibliotheek wordt naast de schrijversmarkt voorgelezen, kinderliedjes gezongen, poppenkast gespeeld en optredens gegeven door schrijvers en dichters.

In de Oude Kerk klinken de klanken van koren, solisten en instrumentale ensembles. Op het buitenpodium op het Wilhelminaplein vindt er de hele dag een afwisselend programma plaats door harmonieën, fanfareorkesten, koren en slagwerkensembles. Je kunt kunstexposities bezoeken. In WestlandTheater De Naald geven cabaretiers Pieter Jouke en Ronald Snijders de bezoekers als gids een blik achter de schermen. Daarnaast zijn er optredens en workshops te zien. Pop is te horen in PAX. Verschillende bands zullen zich presenteren tijdens deze dag. En het Historisch Archief en Westlands Museum vertonen in het gemeentehuis diverse historische films van het Westland.

...Kortom, kom gezellig naar Naaldwijk!

Meer uitgebreide info: www.cultuurpuntwestland.nl en http://www.bibliotheekwestland.nl/pagina/87488.westlandseschrijvers.html

'Wanneer komt het vervolg?'

Twee weken geleden zat ik op de braderie in mijn woonplaats. Ik stond daar met een stand van mijn eigen praktijk en natuurlijk was mijn boek er ook te verkrijgen. Van tevoren had ik er enorm tegenop gezien. De menigte mensen die voorbij zou komen schuifelen, niet zomaar weg kunnen lopen, consulten geven en mensen te woord staan, een zeer lange dag... Hoe zou ik deze dag gaan beleven? Was ik niet na vier uur al compleet overprikkeld en zou ik dan gillend de straat uitrennen, op zoek naar wat rust?

Uiteindelijk heb ik ruim elf uur in onze winkelstraat doorgebracht... en ik heb daar de hele dag zitten stralen! De dag erna zat ik nog steeds op een wolk. Ik kreeg zulke mooie reacties op mijn boek. Dorpsgenoten die ik tot nu toe alleen van gezicht kende, vertelden mijn boek te hebben gelezen en wat ze daarvan vonden. 'Erg indrukwekkend,' voerde opnieuw de hitlijst aan. Ook kreeg ik herhaaldelijk de vraag wanneer het vervolg komt. Het verhaal is volgens velen nog niet af. Want hoe is het nu met jouw blokkades en het verhaal met Joris? Ja, het wordt mij ook steeds duidelijker dat het nog niet klaar is. Zelfs de plaatselijke boekhandelaar gaf van de week aan al een plekje te hebben gereserveerd voor mijn tweede boek. ...Maar laat ik eerst maar even van dit avontuur bijkomen en daarnaast zit ik natuurlijk nog middenin de promotie van 'deel 1'.

Via post en mail ontvang ik ook vele reacties. Een greep daaruit.

"Ik hoop dat je mensen kunt bereiken met je boek. Merk dat heel veel jonge mensen met vragen over dit onderwerp rondlopen, maar dat ze die, net als wij vroeger, niet durven te stellen. Ik hoop dat je op de een of andere manier ook via tv bekendheid aan je boek kunt geven en aan het onderwerp. Zowel in het onderwijs, waar ze ook niet weten wat ze met deze jongeren aanmoeten als in het gewone leven is er nog steeds geen "begrip" in letterlijke en figuurlijke zin." - Nico

"Indrukwekkend en herkenbaar op aantal gebieden. Mooi dat je ermee naar buiten bent gekomen! Succes met het werk en graag tot ziens. Zou graag eens een lezing van je bijwonen." - Friso

"Eigenlijk zouden huisartsen jouw boek moeten lezen. Veel kinderen worden ten onrechte in een hokje gestopt met chemische rommel terwijl het 'nieuwetijdskinderen' zijn of hooggevoelig. Veel ouders kennen die benaming niet en dat is jammer." - Truus

Wat een indrukwekkend verhaal en wat stoer dat je dit in boekvorm hebt uitgegeven. Ik vind dat er echt een vervolg op moet komen. Daar kijk ik naar uit! - Sylvia

Al deze reacties geven me de energie, de moed en kracht om door te gaan met het verspreiden van mijn verhaal! Dank jullie wel!

Donderdag 22 augustus - Braderie De Lier

Op donderdag 22 augustus zal ik van 11.00 tot 21.00 uur aanwezig zijn op de braderie in De Lier (nabij Delft). Je vindt mij in de Hoofdstraat in de stand van mijn eigen praktijk: Praktijk De Vlindertuin.

Naast de mogelijkheid tot het aanschaffen van een gesigneerd exemplaar van 'Het stille verdriet', kun je er ook je tenen laten lezen. Een unieke ervaring! Zie hier voor meer uitleg over tenen lezen.

Een nieuwe slogan?

Langzamerhand vindt mijn boek zijn weg in boekenland. Regelmatig duik ik even een boekwinkel in om te kijken hoe het met mijn 'kindje' gaat. Heel raar als je jezelf dan tussen de grote schrijvers ziet liggen. Vorig jaar om deze tijd was dat nog een droom...

Er zijn een aantal mooie recensies geschreven en de reacties van lezers blijven binnenstromen. Via mail, post of gewoon op straat. "Indrukwekkend", dat is denk wel de reactie die op 1 staat als ik een 'hitlijst' van opmerkingen zou moeten samenstellen. Gevolgd door: "Ik zou vroeg gaan slapen maar kon het boek niet wegleggen" en "Zo veel herkenning. Bepaalde dingen kan ik nu ook veel beter plaatsen bij mezelf".

Daarnaast is het mooi om te horen dat niet-hooggevoeligen dankzij mijn verhaal nu beter begrijpen wat hooggevoeligen ervaren. "Toen mijn buurvrouw vertelde dat ze hooggevoelig was, wist ik - doordat ik vlak daarvoor jouw verhaal had gelezen - wat voor impact het kan hebben op je dagelijks functioneren. Daarvoor was hooggevoeligheid voor mij nog een onbekend iets.". Prachtig...
Wat ik ook wel erg leuk vind om te horen is dat zelfs niet-lezers mijn boek pakken en in één of twee avonden uitlezen. Bijzonder en een mooi compiment! ...Misschien moet ik mijn slogan maar gaan veranderen in: hét boek voor de niet-lezer! ;)

Boekreview door Marianne Notschaele - Reïncarnatietherapeute

Leest lekker weg

In mijn vrije uren, verdeeld over 3 dagen, las ik dit boek van Daniëlle van der Stap achter elkaar uit.
Het is een heerlijk laagdrempelig boek, eenvoudig van taal maar bijzonder goed geredigeerd door Saskia Baardman, dat uitstekend weergeeft hoe een jonge vrouw - Marie - leert omgaan met haar hooggevoeligheid en haar paranormale talent.

Marie, synoniem voor Daniëlle van der Stap, vertelt over haar persoonlijke belevenissen op het gebied van HSP (hoogsensitiviteit). Zij legde een lange weg af om haar eigen hooggevoeligheid te accepteren. Van een vrouw met vele lichamelijke klachten - benauwdheid keelgebied en extreme oververmoeidheid - veranderde ze langzaamaan in een sterke, krachtige vrouw die een eigen praktijk heeft waarin ze anderen begeleidt.

Over de inhoud

Vanwege privacyredenen zijn de namen van de personen in dit boek 'Het Stille Verdriet' gefingeerd. Ik begrijp de keuze voor anonimisering, heb er zeker respect voor, maar ik vond dit zelf - als HSP-er :D - lastig bij het lezen. Overal waar namen gebruikt werden in de tekst moest ik voortdurend omschakelen, zo van oh nee, dat is niet 'Marie', maar Daniëlle, zo ook bij andere namen. 
Voor wat minder sensitieve lezers zijn de gefingeerde namen geen belemmering bij het lezen, en voor gewone lezers is het juist een prima keuze geweest om namen te kiezen met wat meer afstand tot het onderwerp.

Lees hier de rest van het artikel.

The weeks after...

Zo'n drie weken ligt mijn boek nu in de 'schappen' en wat is er veel gebeurd! Sinds vorig weekend ben ik eindelijk weer een beetje geland.
Vele reacties heb ik al mogen ontvangen. 'Live', via telefoon, mail, kaartje... Hartverwarmend en bijzonder om te horen/lezen wat mijn verhaal met een ander mag doen.

Eind juni gaf ik een lezing in de bibliotheek in mijn woonplaats. Vooraf waren er 15 kaartjes
verkocht, wat ik al best veel vond. Toen die avond de deuren open werden gezet, bleven de mensen naar binnen stromen. Ik moest mezelf regelmatig even knijpen. Dit was toch niet waar? Ik droomde. Kwamen al die mensen echt voor mij? Tegelijkertijd sloeg de schrik me om het hart en het liefste wilde ik via de achteruitgang vluchten. Ik houd er namelijk helemaal niet van om in the spotlight te staan en een grote groep mensen toe te spreken... en nu waren het er ineens wel heel veel. Maar toen ik eenmaal die drempel over was, stond ik er en kon ik mijn verhaal op een rustige en duidelijke manier overbrengen. De zenuwen waren in één klap weg. Wonderbaarlijk hoe zoiets werkt.
Al tijdens de pauze kwamen de mensen naar me toe om hun verhaal te delen. Men was geraakt. Het zorgde voor herkenning. Niet alleen mensen die hooggevoelig zijn, maar ook mensen die bv. reuma hebben en de pijn van het onbegrip ook regelmatig voelen.
Mijn verhaal is overigens niet alleen maar kommer en kwel. Diverse lezers hebben al ontzettend moeten lachen om de avonturen die ik mee heb mogen maken. 'Je bent er heel sterk uitgekomen,' krijg ik ook keer op keer te horen. Inderdaad en dat is wat ik met mijn verhaal ook graag wil overbrengen. Hoe diep je ook zit, hoeveel tegenslag je ook op je pad krijgt...de zon gaat altijd weer schijnen en de minder leuke dingen zal je gaan zien als mooie levenslessen!

Met mijn boek gaat het goed. Deze week gaat het 250e exemplaar de deur uit! Reden voor een feestje.
Ik hoop nog vaak mijn verhaal te mogen delen en vele mensen hierdoor te kunnen bereiken! ...A woman with a mission ;)

Recensie

Geschreven door Femke de Grijs - Toegepast Psycholoog (gespecialiseerd in hoger opgeleide HSP & vermoeidheid) 

Marie is een jonge, hooggevoelige vrouw en heeft last van vermoeidheid. Zo kan ze, ondanks dat ze het wel graag wil, niet fulltime werken. Daarnaast heeft ze vaak last van haar keel en kan soms geen hap door haar mond krijgen. Omgaan met emoties, zoals verdriet vindt ze lastig en humor zet ze als hulpmiddel in, om om te gaan met situaties. Dit ‘weglachen’ heeft ook nadelen. Marie heeft opgekropt, stil verdriet wat niet is geuit.

Dit boek bestaat uit 3 delen, waarin Marie haar weg naar herstel beschrijft. Iets wat Marie kracht geeft is muziek van Lotte & Joris en Volendam. Deze muzikanten en plek zullen een grote rol spelen bij haar weg naar herstel, net zoals inzichten in vorige levens die hiermee verbonden zijn. Gaandeweg het boek wordt steeds duidelijker waarom dit zo is. Zo krijgt Marie te maken met allerlei paranormale waarnemingen; zo ruikt ze bijvoorbeeld af en toe een indringende brandlucht of ziet ze entiteiten (zoals overleden mensen) die niet iedereen waarneemt.

Lees hier verder.

Lezing Bibliotheek De Lier

Donderdag 27 juni geef ik een lezing over mijn boek in Bibliotheek De Lier.
Kaartjes hiervoor zijn verkrijgbaar bij alle vestigingen van Bibliotheek Westland en via de website. De kaartjes kosten € 2,50 voor leden van Bibliotheek Westland en € 5,- voor niet-leden. De aanvang van de lezing is 20.00 uur.

Meer informatie:
http://www.bibliotheekwestland.nl/nieuws/80449.lezing-danielle-van-der-stap.html

Reportage op de lokale televisie van Volendam

Vanaf vandaag is 'Het stille verdriet' verkrijgbaar!

Het boek is rechtstreeks bij mij te bestellen, te verkrijgen bij één van de (online) verkooppunten en verder te bestellen via iedere boekwinkel.
De prijs van het boek is € 16.90 (excl. € 2.70 verzendkosten).

Beelden van de boekpresentatie op 9 juni in Volendam

 

 

This is the moment...

Gisteren was het grote moment daar.... Ik ging mijn 'kindje' dan eindelijk presenteren aan de wereld. In Volendam. Het dorp wat een grote bijdrage heeft geleverd aan mijn ontwikkeling. De hele week verbleef ik er al om de laatste dingen te regelen. Hoe dichter de dag naderde, hoe nerveuzer ik werd.
Waar was ik aan begonnen? Een boek schrijven is één ding, maar het dan ook nog te moeten presenteren... Ik ben niet iemand die graag in the spotlight staat en een groep mensen toespreken is dus ook zeker niet mijn hobby. En dan was het ook nog een zo'n persoonlijk verhaal wat ik nu ging delen.

Van tevoren was ik bloednerveus, ik stond te wiebelen op mijn benen, had het bloedheet en wilde het liefste de deur uitlopen om heerlijk op een terras op de dijk te gaan zitten.
Er waren vele mensen aanwezig. Familie, vrienden, kennissen, (oud-)collega's, (oud-)studiegenoten. Echt hartverwarmend!
Zo nu en dan raakte ik even de draad kwijt of moest ik tijdelijk stoppen omdat de emoties even te heftig werden, maar uiteindelijk kwam het helemaal goed! Ik heb het gedaan. Mijn verhaal is nu de wereld in! Vanaf donderdag is het boek verkrijgbaar.
Ik hoop dat het vele mensen mag bereiken, het is een boek met een boodschap voor velen!

De komende dagen ga ik nog even bijkomen van deze 'bevalling'. Ruim twee jaar lang ben ik dag en nacht met het boek bezig geweest. Eindelijk mag ik achterover gaan leunen... Voor even dan ;)

Voor meer foto's van de presentatie kun je kijken op: www.facebook.com/hetstilleverdriet

Fragment boek - herfst 2009

‘Op die foto in de hoek staat mijn nichtje, aangereden door een vrachtwagen. Ze kon het niet navertellen. Die daarnaast is de overbuurjongen, een erg lieve knul. Hij was nog ontzettend jong toen hij stierf. Kanker had hij. Daar verderop zie je mijn schoonzus, ook overleden door kanker. Twee jonge kinderen liet ze achter. En die foto daar op de kast is van mijn man. Wat een knappe vent was het, hè?’  
   Van het ene verdriet gaat ze naadloos over in het andere.
    ‘Vreselijk hè, wat hier is gebeurd? Het is al bijna tien jaar geleden, maar de Nieuwjaarsbrand drukt nog steeds een stempel op Volendam. Zoiets kun je niet vergeten en wegstoppen. Er waren ook zulke jonge mensen bij betrokken.’
    De adem wordt me even ontnomen. Waar ben ik in hemelsnaam terechtgekomen?

Lees hier verder: http://hetstilleverdriet.blogspot.nl/p/fragmenten.html

Artikel in De Lierenaar

Een mooi artikel over mij en mijn boek in De Lierenaar!

http://www.hethelewestland.nl/Content/Uploads/epapers/lierenaar/archief/2013/05-15/epaper/page13.pdf

Interview op WOS Radio

Vanmiddag werd ik geïnterviewd door WOS Radio over mijn boek, dat vandaag over precies één maand verkrijgbaar zal zijn.

Hier kun je het interview terugluisteren:
http://www.wos.nl/radio/uitzendinggemist/player/item/20130513-het-middagmagazine/
(gesprek begint rond 01:09)

Mijlpaal...

De vlag kan uit... mijn boek is naar de drukker! 

Op 12 mei 2011, zette ik mijn eerste woorden op 
papier. Nog totaal onwetend van de emotionele achtbaan waarin ik terecht zou gaan komen.
Uiteindelijk heb ik twee jaar eraan gewerkt. Jaren waarin ik mezelf enorm ben tegenkomen. Jaren waarin diep weggestopte emoties hun weg naar boven vonden. Jaren waarin ik flink getest ben op mijn doorzettingsvermogen. Maar het waren ook jaren waar ik kon rekenen op heel veel steun en liefde van de mensen uit mijn naaste omgeving en de mensen die 'toevallig' op mijn pad kwamen en een stukje meeliepen. Keer op keer kreeg ik de bevestiging dat het goed was waar ik mee bezig ben. Dit gaf mij de kracht en het vertrouwen om mijn verhaal te voltooien.

En dan ineens is het moment daar. Het is klaar. Heel onwerkelijk.
Nu begint het grote loslaten...

Flyer boek 'Het stille verdriet'

De flyer van mijn boek! Helemaal in de stijl van de omslag.

Ontwerp: www.lawine.nl

Noodrem...

De trein denderde de afgelopen tijd flink door, alles verliep voorspoedig. Tot gisteren... Badend in het zweet, met hartkloppingen en een lijf vol spanning werd ik wakker.

 

Ik heb veel te veel van mezelf gevraagd. Al bijna twee jaar ben ik met het boek bezig waarvan het afgelopen half jaar nagenoeg dag- en nacht. Ik kom niet meer aan andere dingen toe. En zeker als hooggevoelig persoon is de balans tussen inspanning en ontspanning ontzettend belangrijk. Ik heb meer tijd nodig om indrukken - waar ik veel ontvankelijker voor ben dan niet-hooggevoelige personen - te verwerken.

Het boek schrijven is emotioneel ook een zwaar proces omdat het mijn eigen verhaal betreft. Ik ben nu compleet overprikkeld. Al weken slaap ik slecht, kom ik amper onder de mensen omdat ik alleen maar aan het schrijven ben, kan zomaar in huilen uitbarsten en gun mezelf geen tijd voor ontspanning. Alle alarmbellen gingen rinkelen. Met mijn verleden in mijn achterhoofd wist ik dat ik nu aan die noodrem moest trekken. En deed ik het zelf niet, dan zou vandaag of morgen mijn lijf die beslissing voor mij maken.

 

Daarom heb ik een heel wijs besluit genomen. Mijn boek zal niet volgende maand, maar op 13 juni verschijnen.

 

Gezondheid is het allerbelangrijkste!

Omslag boek

Mijn 'kindje' heeft nu ineens een gezicht. Helemaal blij met de mooie omslag! Ontworpen door www.lawine.nl.

De haven komt in zicht...

Nog maar een kleine zes weken te gaan en dan zal mijn boek verschijnen. Op 20 april zal het officieel gepresenteerd worden in Volendam, waarna het op 25 april voor iedereen verkrijgbaar zal zijn.
(UPDATE: verschijningsdatum is uitgesteld naar 13 juni!)

Onwerkelijk. Bijna twee jaar lang heb ik nagenoeg dag en nacht aan mijn levensproject gewerkt. Tenminste, zo kan ik het wel noemen.

'Ik wist niet dat er nog zoveel bij komt kijken,' krijg ik de laatste tijd regelmatig te horen. Ja, een boek schrijven is één ding, maar het dan nog in een fysieke vorm gieten en het onder de aandacht brengen bij de mensen kost minstens evenveel tijd en energie.

   Je moet denken aan: redigeren van het boek (vanaf begin januari ben ik bezig samen met mijn redacteur om de teksten bij te schaven, fouten eruit te halen etc.), welke dikte van het papier (wel handig als het boek door de brievenbus past), welke regelafstand, welk lettertype, wat komt er op de voorkant, de achterflap, welke media benaderen, waar vindt de presentatie plaats, flyers moeten gedrukt worden, verkooppunten benaderen, distributie regelen...

Afijn, het is een heel proces. Pittig, maar ook zo enorm leerzaam. Ik heb de afgelopen tijd mogen ervaren dat ik veel meer kan en durf dan ik dacht. Voor mij is het dit hele 'project' nu al geslaagd!

   En alles verloopt voorspoedig, we liggen nog steeds op koers...

Hier kun je een nieuw fragment uit het boek lezen. Voorjaar 2009 gingen we een drankje doen in Café De Dijk. Een bezoek waarbij mij letterlijk de adem werd ontnomen...

p.s. Zit je op Facebook? 'Like' dan Het Stille Verdriet en blijf zo op de hoogte van de laatste nieuwtjes rondom het boek.

De achterflap...

Het mag niet te lang zijn, je wilt niet te veel prijsgeven, het moet wel duidelijk weergeven wat men kan verwachten... Afijn, het was best wel even een klus. Na weken schrijven, schrappen, puzzelen en vele malen over en weer mailen met mijn redacteur is dan toch het moment daar. Mijn achterflap is 'geboren'!



‘Pfff, wat een indringende brandlucht ruik ik ineens. Ik word er misselijk van. Niet veel later trekken vreselijke beelden aan me voorbij. Wat is dit? Het lijkt wel alsof ik in een nachtmerrie ben beland. Ik zie jonge mensen vechten voor hun leven in een donkere ruimte. Mijn keel wordt dichtgeknepen; ik voel letterlijk wat zij voelen. Tranen rollen over mijn wangen. Dit bedoelde hij dus, maar dit kan ik toch niet dragen?
En zeg nu zelf, het is toch te ongelofelijk om waar te zijn dat je als buitenstaander een levenstaak in Volendam te volbrengen hebt? Laat staan dat je daar vervolgens allerlei dingen meemaakt die je laten zien welk pad voor jou is uitgestippeld.’ 

Toch is dit precies wat Marie overkomt. Zodra zij voet aan wal zet in het vissersdorp, komt haar ontwikkeling in een stroomversnelling. Ze komt oog in oog te staan met personen uit het verleden en krijgt te maken met de nasleep van tragische gebeurtenissen. Marie belandt hierdoor in een doolhof van emoties en kan haar talent niet langer ontkennen.

Een openhartig verhaal van een jonge vrouw over de lange weg die zij heeft afgelegd om haar hooggevoeligheid en gave te accepteren. Met veel moed, groeiend vertrouwen en de nodige humor bewandelt zij haar pad naar (h)erkenning.

Met de billen bloot

Wat een week heb ik achter de rug... Wat een ontwikkeling.

 

Deze week sta ik met mijn verhaal in de Nivo, de lokale krant van Volendam. Dit is de plaats waar mijn verhaal zich afspeelt. Eindelijk kan ik er open over zijn. Wat een last valt er nu van me af! Het kostte zo ontzettend veel energie om alles 'verstopt' te moeten houden. 

   In eerdere blogs gaf ik aan dat ik, vanwege de gevoeligheid van het onderwerp, alles onder andere namen schrijf. Ik wilde personen beschermen. Was bang voor de reacties daar. Maar er kan dus een  hoop gebeuren in een korte tijd... 

 

Het begon allemaal een paar weken geleden. Ik had een afspraak met de ontwerpster van mijn boekomslag. 'Je bent zo openhartig wanneer je over je boek vertelt, waarom noem je Volendam niet bij naam in je boek?' Ook mijn redacteur gaf aan dat ze al eerder haar twijfels hierover had.

   'Ja, maar...' Ik zag echt overal beren. Wat zou men wel niet van me denken? Kon ik dit wel maken? Al zette hun reacties me wel aan het denken.

 

Van pseudoniem naar open boek

Vorige week zag ik ineens het licht. Het gesprek met de verslaggever van de Nivo, iemand die de mensen in Volendam goed kent, heeft mij grotendeels de drempel over geholpen. 'Wat kon er gebeuren?' was zijn reactie op de twijfels die ik hem voorlegde. Tja, wat kon er gebeuren?

   Mijn ene voet hing nog achter de drempel.

   Een vriendin gaf de dag erna het allerlaatste zetje dat ik nog nodig had. 'Volendam is jouw verhaal, niet Oosterzee (de pseudoniem die ik had bedacht). Ik voel dat men het daar fijner vindt als je eerlijk bent. Het klopt nu niet.'

   Eerlijkheid staat bij mij hoog in het vaandel, dus waar was ik nu mee bezig?

   Diezelfde dag nog sprak ik een aantal Volendammers waaraan ik mijn dilemma durfde voor te leggen en die bevestigden haar gevoel. 'Anders geloven we je niet', 'Waar ben je bang voor? Maak je niet druk. Alles komt goed!' en 'Wij houden niet van om de hete brij heen draaien' kreeg ik te horen.

   Tja...ik wist wat me te doen stond.

 

Wat een proces is dit geweest vanaf het moment dat ik begonnen ben met schrijven, mei 2011. Ik gaf mezelf toen een pseudoniem, want ik wilde echt niet met mijn eigen naam op de omslag. Afgelopen zomer kwam daarin al de eerste ommekeer. Met dit boek wil ik namelijk ook meegeven dat je mag laten zien wie je daadwerkelijk bent. Dan moet ik me natuurlijk niet gaan 'verstoppen'. Dat rijmt niet.

   Ik ga nu dus compleet open kaart spelen. Alles zal bij naam worden genoemd, alleen vanwege privacyredenen behouden de personen een andere naam en/of geslacht.   

 

De mensen accepteren mij en mijn talent, nu wordt het tijd dat ik mezelf eens ga accepteren!

'Zelluf doen'

…Dat zeggen kleine kinderen als ze op een bepaalde leeftijd zijn aanbeland. Ik zit nu in zo’n zelfde fase. Ik wil alles zelf doen wat betreft mijn boek. Waarom ben je niet naar een uitgever gestapt, krijg ik regelmatig te horen. Het stond voor mij eigenlijk meteen al vast dat ik de touwtjes zelf in handen zou houden. Het idee dat een ander dan gaat sleutelen aan jouw verhaal en bepaalde eisen stelt. ...Nee. Het moet verschijnen zoals ik het wil. Ook de gevoeligheid van het onderwerp heeft me doen besluiten om het onder mijn eigen vleugels te willen houden.

   De afgelopen tijd heb ik meerdere malen op het punt gestaan om toch de stap naar een uitgever te overwegen. Het is een verhaal wat voor een groot publiek geschikt is en in je eentje, zonder uitgever met een groot netwerk, is het een stuk lastiger om al die mensen te bereiken. Maar een passende uitgever vinden voor mijn verhaal is niet eenvoudig, omdat vele uitgevers niet beginnen aan autobiografische verhalen van een onbekende schrijver en daarnaast heb ik de tijd niet mee. Men is nu huiverig om investeringen te doen. Ik voel ook gewoon dat de manier zoals ik het op dit moment doe, voor nu de juiste is voor mij. Met het uitbrengen van mijn boek moet ik me kwetsbaar op durven stellen. Zou ik een uitgever vinden, dan kan ik alles uit handen geven en weer verdwijnen in mijn veilige hoekje, waar niemand me ziet. Nu moet ik op de voorgrond treden en alles zelf doen, van het regelen van de redactie, het nadenken over de omslag tot het benaderen van verkooppunten en de media. De weg is dus iets 'omslachtiger', maar dat is ook iets wat helemaal bij me past.  

Samenwerken met professionals

Ik zit er echt bovenop en wil alleen het allerbeste. Ja, perfectionisme is ook een kenmerk van hooggevoeligheid. Daarom heb ik de hulp ingeroepen van een aantal professionals die mij gaan helpen om mijn ‘kindje’ te laten opgroeien tot een sterke volwassen vrouw, die er klaar voor is om de wijde wereld in te trekken. Ik doe het dus niet allemaal ‘zelluf’. Ik doe het samen met geweldige mensen die ook alleen voor het allerbeste gaan.

   Begin januari is Saskia Baardman van Raak Met Woorden aan de slag gegaan met het redactiewerk. De eerste pagina’s heb ik inmiddels retour ontvangen. Ze heeft hier en daar wat kleine verbeteringen aangebracht, zodat mijn verhaal straks nog beter overkomt. Tijdens het lezen van haar aanbevelingen moest ik regelmatig even slikken en werd mijn beeld zo nu en dan wat troebel. Het is op een mooie manier confronterend. Natuurlijk ken ik het hele verhaal van de eerste letter tot aan de laatste punt, maar er is nu een kleine ‘touch’ aan toegevoegd waardoor het nog mooier is, nog meer binnenkomt. Ik kan de rest van het boek dus ook met een gerust hart aan haar overlaten. Mijn ‘levenswerk’ is in goede handen bij haar.

   Binnenkort krijgt mijn ‘kindje’ ook een gezicht. Vorige week heb ik een heel fijn gesprek gehad met Sylvia en Eddy van Lawine. Zij gaan de omslag voor mijn boek ontwerpen. Er werden allerlei mooie ideeën uitgewisseld, ze wisten precies wat er wel of juist niet bij mijn verhaal past en konden niet wachten om ermee aan de slag te gaan. Net zoals ik niet kan wachten om straks het resultaat te mogen zien!

   En volgende week heb ik weer mijlpaal. Dan heb ik mijn eerste interview met een journalist van een lokale krant. Erg spannend, maar ik voel dat ik klaar ben voor deze stap.

Flow

Alles gaat voorspoedig en als een magneet lijk ik de juiste mensen aan te trekken. Mensen die net zo denken als ik, mij ook zonder woorden begrijpen en 'gek genoeg' of zelf hooggevoelig zijn of in de nabije omgeving iemand kennen die in het bezit is van deze eigenschap. Soort zoekt soort, zullen we maar zeggen... 

   Ik wil het dus niet alleen allemaal zelf doen, ik kan het ook! (Oké, eigenwijsheid is ook iets wat mij toebehoort ;)). Daarnaast is het gewoon hartstikke leuk om zelf dit hele proces te doorlopen. Je ziet het boek stapje voor stapje groeien. …Al weet ik eerlijk gezegd niet of ik bij een eventueel volgend boek dit ook weer zou willen én kunnen, want het vergt veel doorzettingsvermogen en er gaat echt ongelofelijk veel tijd en energie in zitten; het is eigenlijk gewoon een fulltime baan. Maar toch, ik had dit niet willen missen. Wat een enorme leerschool is dit!